Korytarz

No co by tu dużo pisać....Korytarz jak korytarz utrzymany w jasnych kolorach ( blado zielone ściany). Na ścianach pomiędzy drzwiami od pokoi wiszą obrazy i różne ozdoby, a na całej długości podłogi leżą stare dywany. Na końcu korytarzu jest duże okno z widokiem na las.

W pokoju spędził dość dużo czasu, chyba dużo, bo już go tak naprawdę nie liczy. Pomimo swojej dokładności i spisywaniu prawie wszystkiego to... umknęło mu ile tu jest. Wyszedł z pokoju i rozejrzał się z westchnięciem. Gdzie oni byli? Jakiś stary budynek, może nawet i dworek, to było jasne, ale kto i dlaczego ich tu sprowadził? Jaka jest ich lokalizacja na mapie? Oparł się o drewniane drzwi i spojrzał w stronę okna. W pierwszych chwilach kojarzyło mu się to miejsce z domem u Ivana, ten korytarz też mu to przypominał, zwłaszcza okno na końcu korytarza, ukazujące las. U Ivana z kolei to był głównie śnieg, ale... Pokręcił głową dosyć mocno musi przestać sobie wszystko z tym kojarzyć, bo się jeszcze się przesadnie w tym zatopi i dobrze nie będzie.
Oderwawszy w końcu plecy od drzwi, przeszedł się wzdłuż korytarza przyglądając się pierw staremu dywanowi, który wyglądał jakby dawno prania, albo odurzania nie widział, lub po prostu ze starości zrobił się taki jaki był... Zaś kolejną jego uwagę przykuły obrazy. Przedstawiały głównie pejzaże, może z nich uda się wywnioskować gdzie są? Zaczął się przyglądać im, próbując wyłapać jak najwięcej istotnych szczegółów. Poniekąd osoby, które się nie znają widzą więcej, chociaż dobrze by było mieć tu jakiegoś speca, który by powiedział coś o tym, chociażby z jakiego wieku to pochodzi!

Nie chciał siedzieć w pokoju, ponieważ nie czuł się tam najlepiej, chociaż może to było tylko chwilowe uczucie. Nie wiedział nawet gdzie jest, co to za dom. Musiał się po prostu przyzwyczaić do tego miejsca. Zmęczył się siedzeniem na łóżku i wyszedł na korytarz. Zamknął drzwi i rozejrzał się.W końcu zobaczył jakąś osobę na korytarzu. Tak chwilę nie ogarnął sytuacji.- Litwa!- krzyknął i podszedł do niego- Ty też tu jesteś?- głupie pytanie, ale zapytał z szerokim uśmiechem na twarzy.

Wpatrywał się w ten obraz i wpatrywał. Próbując skojarzyć cokolwiek, ba, nawet zerknął w stronę okna, ciekawy, czy las przedstawiony na obrazie to ten co jest tu. Trzeba będzie się chyba przejść... Nagle z tych rozmyślań wyrwał go czyjś krzyk, przez który lekko aż podskoczył. Spojrzał w drugim kierunku i przy nim już stał Polska. Odsunął się o krok, za blisko, za nagle, o co chodzi? Tak totalnie chwilowo nie ogarnął sytuacji.
- Lenkija... - sobie w swoim tempie wszystko ułożył - Jestem, a widzę, że i Ty także. - spojrzał znów w dzieło i westchnął. Spojrzał znów na dawnego towarzysza. Może on coś wie? Chociaż... on jakoś nigdy nie był bardzo rozgarnięty, co chciał wiedzieć to wiedział, a co niekoniecznie to już nie zawsze, ale jak to się mówi "kto pyta, nie błądzi".
- Całkiem dobrze tu widzieć kogoś znajomego. - uśmiechnął się lekko i po chwili dodał - Wiesz może gdzie jesteśmy? Bo ja nawet pomysłu nie mam... - spojrzał po innych obrazach, ale tylko przelotnie.

Rozejrzał się po korytarzu i pomyślał... - No ja właśnie też się zastanawiam co to za miejsce w ogóle jest...- powiedział i popatrzył na okno, po czym podszedł do tego okna i wyjrzał na zewnątrz. - Nie wiem gdzie jesteśmy, ale ładnie tu.- wyraził swoją opinię z uśmiechem. Zamyślił się. - Ciekawe kto tu jeszcze jest...-popatrzył na Litwę, a potem zaczął rozglądać się po korytarzu i co chwilę zatrzymywał wzrok aby przyjrzeć się choć trochę dokładniej obrazom wiszącym na ścianie.

Podszedł za nim do tego okna, tak na wszelki wypadek, bo Polska to Polska i mimo, że na pewno by nie skoczył, to wychylać z okien to to się lubi. No i się dużo nie pomylił, bo Feliks tak zrobił, na wszelki wypadek przytrzymał go za ubranie, to już chyba miał z odruchu.
Czyli też nie wie co to za miejsce, eh...
Westchnął jakoś niepocieszony i też spojrzał na las. Sam Toris jakoś nie zwrócił uwagi na uroki miejsca, a Felek znów to robi. Puścił go, gdy ten 'wrócił' znów na korytarz.
- Dom wydaje się być duży, prędzej czy później wręcz trzeba na coś, lub kogoś wpaść. - stwierdził na głos i spojrzał tak na Polskę, który przyglądał się obrazom. Jak on go powinien traktować? Przyjacielsko? To chyba już nie te czasy, poza tym, po tylu rzeczach i sprawach to chyba nierealne... Niemiło? Jak kogoś nieproszonego? To by było chyba odpowiednie, gdyby nie sentyment jaki ma do niego... To chyba zostaje neutralność. Westchnął ponownie, to chyba dobre rozwiązanie by było, chociaż będzie musiał sobie dokładniej zdefiniować co to znaczy "neutralność" w stosunku do Polski.
- Coś ciekawego, lub znajomego widzisz...? - zagadnął, bo ta cisza trochę za długa była.

Zamyślił się trochę patrząc na te obrazy. Z tego "innego świata" wyrwał go głos Litwy. - W sumie to chyba na pewno powinien tu ktoś być.-powiedział nawet nie zastanawiając się co mówi. Popatrzył jeszcze na obrazy. - Nie...Raczej nie ma tu nic znajomego...- Popatrzył jeszcze raz za okno...Ten las. Tak jakoś bardzo mu się spodobał. Zaczął się patrzeć tak na niego przez dłuższy czas zapominając o Bożym świecie, ale w końcu popatrzył na Litwę. -Jak myślisz? Kto nas tu sprowadził?-To pytanie dręczyło go od dłuższego czasu, a odpowiedzi które układał w głowie były coraz dziwniejsze i coraz mniej realne.

- Nie mam pojęcia, kto mógłby nas tu sprowadzić... - odpowiedział, praktycznie bez wcześniejszego zastanowienia. Myślał nad tym już wystarczająco długo, a odpowiedź żadna mu nie przychodziła do głowy.
- Ale mam nadzieje, że znajdziemy tego kogoś, dogadamy się i będziemy mogli wrócić do domu. - chciałby być już w domu, w Wilnie, nawet jeśli miałby dwa stosy dokumentów do wypełniania, wolałby być tam.
Co do obrazów już się nie odzywał. Trzeba będzie się rozejrzeć w tym wszystkim, może jakichś dokumentów poszukać? Książek starych? Cokolwiek. W takiej rezydencji wręcz powinna być biblioteka lub coś w tym guście.
- Chodźmy już. Stojąc tak w miejscu niczego się raczej nie dowiemy. - wyjrzał przez okno na las i skierował się wzdłuż korytarza, mając nadzieje, że gdzieś w końcu dojdzie i uda się znaleźć coś, lub kogoś, kto im pomoże.

Zaczął się zastanawiać. Litwa też nie wie...-Ehh...- Westchnął. Zaczął myśleć co można by robić w takim domu. Pewnie jest tu dużo różnych tajemniczych miejsc i odkrycie ich podnosiło go trochę na duchu.Sam już w sumie nie wiedział co myśleć. Z jednej strony nie chciał być w tym domu, a z drugiej to była jakaś przygoda, nowe doświadczenie.-Tak...ja też mam taką nadzieję..-powiedział cicho i wpatrzył się w dywan. Stary on...Czy ci ludzie nie dbają o dom czy co? Przecież są sklepy z dywanami. Można kupić, a nie takie starocie zostawiać. Zaraz..o czym on myśli?! To nie czas i miejsce na takie rozmyślania! Popatrzył na Litwę.-A gdzie chcesz iść?- zapytał ciekawy planów Litwy.

- W sumie... - zaczął, sam jakby nie do końca wiedząc - Może po prostu najlepiej się przejść? Jakiejś biblioteczki poszukać, albo się ogólnie rozejrzeć? - w sumie nie powiedział to bardziej w sposób pytający niźli jakiś przekonany. Zatrzymał się i spojrzał na Feliksa, który nadal trwał w tym samym i jednym miejscu.
- I-idziesz? Chyba, że masz jakiś inny plan. - jakoś dziwnie mu było tak samemu tu łazić. Chociaż... jakby nie patrzeć tu jest dużo pokoi. Spojrzał na każde drewniane drzwi. Może już tu jest ktoś, praktycznie pod ich nosami, ale wewnątrz ich? Kto wie, ale na razie zamiast jakiegoś większego działania wolał po prostu poczekać na odpowiedź Polski. Znów jest to samo... Zanim coś zrobi znów się go dopytuje o coś: "czy idzie?", "czy to dobry pomysł?", "czy ma inny pomysł?".... A miał tego nie robić.. Westchnął cicho po uświadomieniu sobie tego wszystkiego, ale mimo wszystko, skoro już zapytał, to już poczeka na niego i odpowiedź.

Popatrzył jeszcze chwilę na Litwę.- W sumie racja...-Przecież nie było sensu siedzenia w miejscu.Popatrzył jeszcze raz za okno, po czym wstał i podszedł do Litwy.-Idę.-powiedział z uśmiechem. Zrobił krok do przodu i zatrzymał się. -W tym domu można się łatwo zgubić, nie?- popatrzył na Litwę.Po czym wzruszył ramionami-Może być fajnie...-Powiedział do siebie...przecież on tak bardzo lubił się gubić w wielkich, starych domach.

Uśmiechnął się lekko jak Feliks podszedł, a na pytanie Polski odnośnie gubienia się w tym domu, rozejrzał się ponownie. Był stary i nic nie wskazywało, że będzie mały, więc będzie sporo różnych kryjówek i pokoi na pewno.
- Sądzę, że można się zgubić. - przytaknął mu i jeszcze raz spojrzał na niego, z tego co pamiętał to Feliks zazwyczaj lubił takie miejsca, więc w niejednym takim był. Może dlatego uda mu się lepiej w tym wszystkim ogarnąć? Domyślił się też, że Polska coś do siebie mówi, bo słabo dosłyszał to co ten powiedział później. Dlatego nie dopytywał się już o to. Ruszył powoli korytarzem, zerkając co jakiś czas w kierunku swojego towarzysza, czy aby jest za nim.
- Jak sądzisz... Jest tu ktoś z Twojej rodziny? - no i oczywiście wiadomo o co chodzi... O Rosję i o Białoruś. W sumie chętnie też by zobaczył jakiegoś swojego brata...

Można się zgubić? O jak fajne. Taki wielki dom i tyle pokoi. Stał jeszcze chwile i podbiegł do Litwy. -Z mojej rodziny? -zamyślił się. Sam nie pomyślał o tym czy jest tu jego rodzina. Może nie miał czasu na takie przemyślenia. No bo przecież lepiej jest myśleć o dywanach.Ale wracając o rzeczy. To było całkiem możliwe, żeby w tym domu był jakiś członek jego rodziny. Boże chroń żeby nie wszyscy. - Możliwe...-rzekł po namyśle. -A dlaczego pytasz? - popatrzył zaciekawiony na Litwę. No, ale w sumie to pytanie było głupie. Przecież to, że Toris zapytał to nic złego, ani nienormalnego. Po po prostu był ciekaw... Ale Feliks też miał prawo zapytać, przynajmniej dla tego....bo tak...a zresztą nieważne.Musi w końcu przestać myśleć o głupotach.

Uśmiechnął się lekko widząc, że ten do niego podbiegł, ale zaraz znów wrócił do swojej zwyczajnej mimiki. Z jednej strony cieszył się bardzo, że Polska jest tu z nim, bo zawsze raźniej. Zwłaszcza, że dawniej byli całkiem bliskimi przyjaciółmi i pewnie nadal pamiętają swoje wzajemne nawyki i odruchy, pewnie nie w takiej mierze jak to było dawno temu, ale zawsze lepiej mieć osobę, która coś o tobie wie, obok siebie.
- Ot tak pytam. - zaczerwienił się lekko na myśl, że może tu też być Białoruś. Wtedy byłoby zarazem pięknie jak i... masakrycznie, ale przecież zawsze się można coś więcej postarać względem niej. Eh, chyba znów się za mocno rozmarzył... Spojrzał na schody, do których dotarli. Przeniósł spojrzenie na Polaka.
- Góra, czy dół? - zapytał znów z lekkim uśmiechem.

Mimo że Litwa tylko lekko się zarumienił to Polska bez problemu to zauważył i się zaśmiał. Domyślał się o czym myślał Litwa, ale wolał nie dopytywać. Od dawna wiedział, że Toris kochał Białoruś. Chociażby dlatego, że ten cieszył się nawet gdy dziewczyna połamała mu palce, ale cóż. Miłość jest ślepa jak to niektórzy powiadają. Popatrzył na Litwę. Góra czy dół? Dobre pytanie. Teraz nie wiedział co powiedzieć. Chciałby jednocześnie zobaczyć górę, ale ciekawiło go też to co znajdowało się na dole. Po krótkim namyśle odparł. -Na dół...-uśmiechnął się do Litwy. Na dole na pewno było więcej rzeczy do zobaczenia.
I było bliżej dworu, a Feliks w najbliższym czasie zamierzał obejść cały ogród i wszystko co znajdowało się na zewnątrz. Chociaż już przez okno było widać że te tereny są wielkie i dużo czasu mu to wszystko by zajęło. Ale przecież miał czas...Nigdzie mu się nie spieszyło. Innym napewno też nie. Popatrzył na schody a potem na Litwę. - To idziemy? - zapytał z uśmiechem i nie czekając na odpowiedź zaczął schodzić po schodach/